‘Unicorn Wars’: macabere ecofabel over heilige oorlog van teddyberen en eenhoorns

Recensie Film

Animatie Half ‘Apocalypse Now’, half ‘Bambi’, zo verkoopt de Spaanse animatiefilm ‘Unicorn Wars’ zichzelf. De strijd tussen troetelberen en eenhoorns gaat best ver.

Een heuse oorlog tussen beren en eenhoorns, in ‘Unicorn Wars’.
Een heuse oorlog tussen beren en eenhoorns, in ‘Unicorn Wars’.

Een oneindige oorlog van troetelberen tegen eenhoorns. En nee, dat is geen kinderspel: men beukt schedels in met keien, amputeert met machetes ontstoken ledematen en duwt messen tussen ribben.

Half Apocalypse Now, half Bambi, zo verkoopt de Spaanse animatiefilm Unicorn Wars zichzelf. Dat halfje Bambi slaat op de onschuldige vorm: grote, vochtige anime-ogen botsen pervers op een verknipte nachtmerrie in de jungle, sinistere moorden en een episch bloedbad als finale.

Het mythische uitgangspunt: na de ontdekking van woord en religie werden beren uit het magische woud gejaagd door eenhoorns. Als troetelberen voeren zij sindsdien vanuit een onttoverde wereld een heilige oorlog tegen die bewakers van hun vroegere paradijs – tegen de natuur, zeg maar. Hun samenleving heeft veel gemeen met Franco’s Spanje: patriarchaal militarisme, afgedekt door zalvende priesters.

Hoofdrolpelers zijn de broers Dikkie en Blauwtje, die in een legerkamp worden klaargestoomd voor de strijd. Blauwtje is dankzij een wankel zelfbeeld en trauma een vat vol rancune, frustratie en jaloezie. Hij moet en zal het alfabeertje worden, desnoods over de rug van zijn loyale en empathische broer Dikkie. Als een expeditie van hun peloton in het magische bos ontaardt in een afdaling in de krochten van de ziel – het eten van hallucinerende rupsen helpt niet – slingeren de troeteldarmen al snel aan de boomtakken. Dikkie en Blauwtje staan er alleen voor.

Unicorn Wars gaat best ver, niet alleen qua bloedvergieten, ook qua serieuze psychologische ontleding van troetelberen via flashbacks. Dit is een Kaïn en Abel-verhaal over fascisme, het patriarchaat, kolonialisme en ecologie: de doorsnee intersectionele fabel dus waarin niets deugt van beschaving, mens en man. De film is ook een opzichtige hommage aan de klassieke, genuanceerde anime Princess Mononoke van de Japanse studio Ghibli uit 1997, toen die boodschap nog fris klonk.

Unicorn Wars is harder, heftiger en eenzijdiger, maar weet op interessante manier zowel bizar macaber als curieus aangrijpend te zijn. Stuur er niet per ongeluk uw kinderen heen, mag ik u bidden.

https://www.youtube.com/watch?v=02bu6R6YIA8